Spiegelbeeld

Spiegelbeeld, als ik naar je kijk weet ik dat er
al enige jaren over zijn gegaan.
Jong zijn duurt maar even en het ouder worden
duurt dan wel nog even.
Als ik naar mijn spiegelbeeld kijk spreek ik
tegen een dame die al heel wat levenswijsheid
heeft opgedaan.
En toch, voel ik me soms nog net als een tiener en dat
uit zich in iets heel spontaan zoals: spontaan
vrolijk worden met mooie muziek. Soms wil ik
uitgelaten doen en... wil ik wild in het rond dansen.
Soms wil ik echt eens uit de bol gaan maar..... dat gaat niet
want... er wordt dan waarschijnlijk gezegd: Kijk die over bejaarde eens doen, terwijl je je vanbinnen nog zo jong voelt. Het is toch maar je jasje dat veroudert is, niet je innerlijke, dat blijft naar mijn mening jong. Spiegelbeeld uiterlijk veranderen wij met de jaren maar waarom zouden we ons niet mogen uitleven op latere leeftijd als het niet te gortig wordt natuurlijk. Voor de liefde geld dit ook. Waarom zou je niet meer lief kunnen hebben met een jongere man bijvoorbeeld? Geld dat dan alleen voor de oudere mannen, vraag ik me dan af? Ik sta voor mijn spiegelbeeld en moet even lachen en denk: kind laat het allemaal over je heenkomen en geniet van al het moois, er is al genoeg miserie. Raar, denk ik dan, als men in de miserie zit leeft iedereen met je mee maar.... als alles meezit en het geluk op je pad komt, je er goed blijft uitzien, dat je geniet van het leven, weet ik uit ervaring dat men dan denkt: die denkt zeker dat ze eeuwig jong blijft, en gaan ze je benijden.
Dan zeg ik tegen mijn spiegelbeeld: je mag er zijn, je draagt een rugzak mee die je helemaal alleen moet meedragen, dus zeg ik: geniet van het leven als het kan, tranen zijn er genoeg geweest. En zal er ongetwijfeld nog zijn. Maar met de kracht van mijn geliefde in de hemel kijk ik niet om en ga ik mijn weg.
Auteur Lieve Neve (Liliane)

Hoe ervaar ik het ouder worden?

Sedert mijn zoon is overleden, nu al 10 jaar geleden in 2011, ben ik meer en meer over het leven na de dood beginnen nadenken en vooral over het ouder worden.

Toen ik mijn ouders op een zekere leeftijd bezig zag, dacht ik vaak bij mezelf: Wat worden ze oud , het ging er allemaal wat stuntelig aan toe. Als ik een van 

de twee bezig zag hoe moeilijk ze het kregen met allerlei kleine zaakjes die ze met moeite opgeknapt kregen, kreeg ik er haast compassie mee. Mijn moeder droeg de broek en als mijn stiefvader iets niet begreep of verkeerd deed, kreeg hij onder zijn voeten van haar.

Ik vond het zielig hoe twee bejaarde mensen zaten te vitten tegen elkaar.  Ik kreeg het soms moeilijk dat de man, dat ooit zo'n kloeke man is geweest, aan het aftakelen was. Als ik dan naar mijn moeder keek, waar ik geen goede band mee had, zag ik aan haar gelaat een zeker droefheid, dat waarschijnlijk te wijten was aan het leven dat haar niet zo lief heeft gehad. Soms kon ze zo venijnig uithalen naar mij, dat ik haar op dat ogenblik naar de maan wenste. Toen ze jong was, was ze een mooie vrouw  en dat ze nu oud werd, daar was ze zich heel goed  van bewust. Ze zag er nu uit als een verslenste bloem, ook daar was ze zich heel goed van bewust.

Dat moet pijn doen. Toen mijn stiefvader wegviel, heeft mijn moeder nog enkele jaren zelfstandig gewoond  en dat ging wonder boven wonder haar heel goed af.

Telkens mijn man en ik bij haar op bezoek gingen, zag ik haar toch achteruit gaan. Haar gezicht vertoonde nog meer rimpels en om haar mond was er een verdrietig trekje. Wat we nooit hadden verwacht was ... dat ze een man zou leren kennen in  de cafetaria van het OCMW. Het klikte goed tussen hen en ...  ze besloten een latrelatie aan te gaan.Plots kreeg ik een telefoontje van mijn zus met de mededeling dat ons moeder gevallen was en het beter zou zijn om ze te laten opnemen in een rusthuis. Wij hebben haar binnen gebracht en ik moet zeggen: even had ikcompassie met haar. Ze zat er zo zielig bij en vroeg me om haar terug mee naar huis te nemen. Hier blijf ik niet, zei ze. Maar daar had ik geen oren naar en nam afscheid van haar. Haar vriend liet haat vallen en liet niets meer van hem horen.

Daar had ze het moeilijk mee. Stilaan wendde ze aan het leven in een home. Ik dacht: als mij dat ooit overkomt, overleef ik dat niet. Ik wil niet als een eenzame plant verdorren in een home.Op een dag kregen we een telefoon van het rusthuis: ons moeder was overleden. Even was ik uit mijn evenwicht,

maar herpakte me snel. Toen wij daar aankwamen, vertelde de hoofdverpleger ons dat ze waarschijnlijk een draaiing heeft gehad, en ze bij het vallen 

met haar hoofd op een stuk glas (haar drinkglas) gevallen was. Een snee in haar hoofd heeft het doodbloeden veroorzaakt.

Lieve mensen

Wel lieve mensen, oud worden moet iedereen maar ... ik ben zo bang dat mij hetzelfde zou overkomen, zoals bij mijn moeder en en dat 

wil ik niet. Nu ik zelf een gezegende leeftijd heb bereikt, weet ik precies wat er door de ouderen hun hersenkronkels heen gaat.

Ik denk en ik niet alleen, dat de meeste mensen bang zijn om oud te worden. Het zou mooi zijn als men jong oud zou 

kunnen worden en dan gewoon dood gaan. Een mooi gedachte, toch?

Ik ervaar het oud(er) worden niet zo leuk . Vooral als ik de trekken rond mijn mond en de rimpels in mijn gelaat zie.

Dan denk ik: ik krijg net dezelfde trekken rond mijn mond en de rimpels als dat van mijn moeder.  Ik zie mezelf in haar.

Ik ervaar nu net zoals zij hoe moeilijk het is om te aanvaarden dat  je je  jeugdjaren  kwijt ben en dat het

allemaal voorbij is. Alle dagen naar je evenbeeld  in de spiegel kijken, het is alsof je tegen een bejaarde zus aankijkt.

Ik ben nu een oma en een overgrootmoeder en ben er best trots op. Ik hou van mijn klein geluk, zij zijn mijn alles.

Een verschil tussen mij en mijn moeder is: dat mijn moeder als een eenzame vrouw gestorven is, weinig mensen hielden van haar

omdat ze iedereen afstootte. Zo wil ik niet eindigen, en ik ben niet zoals zij. Ik word geliefd door mijn man, kinderen, klein- en achterkleinkinderen. 

En dat is een zegen. Ik doe mijn best om niet in de sporen van mijn moeder te lopen.

Ik merk dat ik een dagje ouder word, maar ik wil vooral mezelf blijven. Ik ben wie ik ben, authentiek en zo wil ik blijven en zo wil ik herinnerd worden. 

Gezond  oud worden is mooi, maar het is niet iedereen gegeven. Alle dagen zeg ik 'dank u wel' tegen het leven. 

Mensen, het enige dat rechtvaardig is in het leven is dat we allemaal oud worden en allemaal moeten sterven,

daar heeft de natuur voor gezorgd. 

Ooit zien we elkaar in een ander leven terug. Jong en mooi.

Lieve Neve 

Oud worden

Oud worden is net zoals een transformatie, het is alsof je iemand anders bent geworden. Het beeld dat men had toen we jong waren, is er niet meer.

Je lichaam heeft een overgang gemaakt van de lente naar de zomer en van de zomer naar de herfst en tot slot stap je over naar de winter. 

Dagelijks sterven er cellen af en worden minder en minder cellen vernieuwd. Je huid verliest zijn jeugdigheid en je mooie strakke huid wordt minder en minder elastisch en verliest haar veerkracht.

Vooral als je 's morgens in de spiegel kijkt,  herken je je bijna niet meer, en zie je meer en meer de trekken in je gelaat van je ouders. Je kijkt door het vensterraam en denkt: de natuur doet haar werk en alles blijft hetzelfde,  maar jij zelf bent niet meer dezelfde want er staat nu een oude vrouw voor het raam. Je levensloop loopt op zijn einde, je kan alleen terug achterom kijken, herinneringen ophalen, maar je jeugdjaren kan je niet meer terughalen. Men kan alleen tevreden zijn met hetgeen we hebben gekregen in het leven.  Niemand heeft het eeuwig leven.

Lieve Neve 

Angst om ouder te worden?

Terwijl het proces ouder worden in haar lichaam verderzette, is ze gevangen in een lichaam dat stilaan aan het aftakelen is. Het is alsof ze ontwaakt in een andere 

wereld waar allemaal ouden van dagen zitten. Ze erkent dat ze oud wordt en neemt stilaan afscheid van haar jonge jaren.

Ze blijft niet langer tegen zichzelf de strijd aangaan. Ze vroeg zichzelf af wat ze het best kon doen om het leven nog aangenaam te maken. Het antwoord is simpel:

blijf trouw aan jezelf en verlies jezelf niet. Ook met een versleten jas kan je verder leven. En daar stond ze dan voor de spiegel, een spiegelbeeld die ze bijna niet als het hare erkend. Lieve Neve 

 

Willeke Alberti - Spiegelbeeld (Stereo) (1963

Spiegelbeeld

Spiegelbeeld, iedereen zal wel eens nostalgische gevoelens hebben.

Iedereen wil er graag jong en mooi uit blijven zien.

Iedereen zegt weleens: waar is de tijd van toen.

Spiegelbeeld, zouden we hetzelfde doen?

Of zouden we het anders aanpakken in ons leven.

Dat zal altijd een open vraag blijven.

Spiegelbeeld, ik ben de hemel dankbaar dat ik drie kinderen heb gekregen. Maar spijtig genoeg heb ik één iemand moeten

afgeven en dat is: mijn grootste liefde, 'mijn zoon'.

Mijn twee andere kinderen zie ik zeker zo graag.

Mocht ik herkansen, dan zou ik één iets veranderen en dat is: die bewuste dag waarop mijn zoon een zwaar werk ongeval kreeg met de dood tot gevolg.

Ik had hem bijvoorbeeld moeten vragen of hij niet met mij naar het ziekenhuis zou willen gaan. Dan was hij nu nog in leven geweest.

Maar zo is het leven niet, wij moeten ons lot ondergaan, want ...

alles staat in de sterren geschreven. In de sterren stond zeker geschreven dat ..ik ooit een engel zou krijgen die over mij zal waken. Wel, ik heb er nu een en

daar ben ik dankbaar voor. Het geeft me een fijn gevoel dat ik een engel heb die me overal volgt. Spiegelbeeld, ik kan je soms haten want ik zie mezelf een

jaartje ouder worden en kan nooit meer naar de tijd van toen en toch .. ben ik de goden dankbaar omdat ik nog in een goede gezondheid verkeer, en ..

ik nog volop kan genieten van mijn klein gezin 'Mijn klein geluk'.

Lieve Neve

Dansnamiddag

Ik zit stil aan een tafeltje vooruit te staren naar een stel mensen op de dansvloer. Het is een dansnamiddag voor mensen op leeftijd en ik besefte dat ik nu bij die groep hoor. Even ging mijn gedachten terug in de tijd. Wat voelde ik me toen jong, energiek en vol goede moed. Ik zat vol met plannen voor de toekomst. Men denkt niet aan oud zijn of worden. Ik voelde me mistroostig worden en dacht: Hier zit ik nu, ben ik echt op die leeftijd gekomen zoals die mensen daar? Zie ze zich amuseren, dat zie je, kijk eens hoe vrolijk zij aan het dansen zijn. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat ook ik, ooit zoals een oude dame er zal staan/zijn. Als je jong bent denkt men niet aan: ooit wordt ik ook zo oud. Kon ik maar terug gaan in de tijd, me terug jong voelen, ik zou zoveel ik kon, alles uit het leven halen. Maar helaas het jong zijn is voorbij, dat is nu eenmaal de cirkel van het leven. De natuur doet zijn werk en als je geluk hebt kan je heel lang leven. Eigenlijk mag ik blij zijn dat ik op een zekere leeftijd ben gekomen en dat ik nog gezond ben. Ik noem het leven zoals de vier seizoenen, als je geboren wordt is het lente, dan komt de zomer, daarna de herfst en als laatste de winter. Als je die vier seizoenen kan uit leven behoor je bij de gelukkige (tussen haakjes als je gezond blijft natuurlijk). Sorry dat ik met nostalgische gevoelen zit, maar weet dat het leven voorbij raast zoals een sneltrein. Bij elke stophalte stappen er mensen op (geboorde) en er stappen mensen af(sterven).
Lieve Neve

 

 

Spiegelbeeld, als ik naar je kijk weet ik dat er al enige jaren over zijn gegaan.
Jong zijn duurt maar even en... het ouder worden duurt dan nog wel even.
Als ik naar mijn spiegelbeeld kijk spreek ik tegen een dame die al heel wat levenswijsheid heeft opgedaan.
En toch, voel ik me soms nog net als een tiener en dat
uit zich in iets heel spontaan zoals: vrolijk worden met mooie muziek. dan wik soms uitgelaten rond dansen.
Soms wil ik echt eens uit de bol gaan maar..... Dat gaat niet
er wordt dan waarschijnlijk gezegd: Kijk die over bejaarde dame eens doen, terwijl je je vanbinnen nog zo jong voelt.
Het is toch maar je jasje dat veroudert is, niet? Niet je innerlijke. Dat blijft naar mijn mening jong.
Spiegelbeeld, uiterlijk veranderen wij met de jaren maar waarom zouden we ons niet mogen uitleven op latere leeftijd? Zolang het niet te gortig wordt natuurlijk.
Voor de liefde geld het eveneens. Waarom zou je niet meer lief kunnen (mogen) hebben met een jongere man bijvoorbeeld?
Of geld dat dan alleen maar voor de oudere mannen, vraag ik me dan af. Ik sta voor mijn spiegelbeeld en moet even lachen en denk: kind laat het allemaal over je heenkomen en geniet van al het moois dat er op je pad komt, er is al genoeg miserie.
Raar denk ik dan, als men in de miserie zit leeft iedereen met je mee maar.... als alles meezit en het geluk op je pad komt en....je er goed blijft uitzien en je geniet van het leven, dan weet ik uit ervaring dat men dan denkt: die denkt zeker dat ze eeuwig jong blijft, en ze gaan je benijden.
Dan zeg ik tegen mijn spiegelbeeld: je mag er zijn, je draagt een rugzak mee die je helemaal alleen moet meedragen, dus... zeg ik: geniet van het leven als het kan, tranen zijn er genoeg geweest. En zal er ongetwijfeld nog zijn (komen). Maar met de kracht van mijn geliefde in de hemel kijk ik niet om en ga ik mijn eigen weg.
Auteur Lieve Neve (Liliane)